Vanuit Gilze was van 1517 tot 1853 een chirurgijn werkzaam. Hij had de hele gemeente als werkgebied. Een chirurgijn had niet gestudeerd maar had het vak in de praktijk geleerd. Hij behandelde eenvoudige botbreuken en snijwonden en kon aderlaten; in die tijd gebruikten ze dat als middel tegen veel innerlijke kwalen. Sommige chirurgijns hadden ook wat kennis van inwendige ziekten en kruiden en konden als medicijnmeester optreden. De chirurgijn kreeg van het dorpsbestuur jaarlijks een traktement om de arme inwoners van de gemeente gratis te behandelen. Bij bevallingen assisteerde een vroedvrouw. Ook zij kreeg een jaarlijks traktement van het dorpsbestuur. Voor inwendige ziekten moesten inwoners naar een universitair opgeleide medicinae doctor. De eerste chirurgijn die in de boeken voorkomt is Gherijt Cornelis van Nerven in 1517 die ‘meester surgijn’ wordt genoemd. De tweede en laatste die in de 16e eeuw genoemd wordt, is Wouter van Horckmael.