De kleine perceeltjes hooiland in de gemeente brachten in de zeventiende- en achttiende eeuw te weinig hooi op. De meeste boeren in Gilze en Rijen pachtten daarom gronden in de polder bij Werkendam en elders in de Biesbosch voor eigen gebruik en voor de handel.
In de hooitijd vertrokken boeren en boerenknechten voor meerdere dagen naar de polder, voorzien van de nodige mondvoorraad.
Werken in de polder was vanwege het water niet zonder gevaar; in de Biesbosch had je eb en vloed. In 1777 gebeurde er een droevig ongeluk waarbij zeven Gilzenaren verdronken. Onder grote belangstelling werden de zeven omgekomen Gilzenaren op 10 juli 1777 in één graf in hun dorp begraven. Ook in 1872 kwamen er weer personen uit Gilze en Rijen door verdrinking om het leven.