Dokter De Steenhuijsen-Piters was van 1943 tot 1971 huisarts in Gilze. Hij was ook medisch adviseur van het Wit-Gele Kruis (WGK). In 1958 kwam hij in conflict met het bestuur van het WGK. De algemene ledenvergadering had besloten om de landelijke ontwikkeling te volgen en de zogenaamde interne kraamhulp in te voeren. Dat was een kraamverzorgster die na de bevalling nog enkele dagen in het gezin bleef om moeder en kind te verzorgen. Die regeling hield ook in dat bij de bevalling eerst de dokter gewaarschuwd werd en die moest aangeven wanneer de kraamverzorgster kwam. Tot dan toe was dat andersom, zuster Blauwhof waarschuwde hém. Dokter De Steenhuijsen-Piters verzette zich tegen de nieuwe regeling, omdat die voor de arts tijdrovender was. Van bemiddeling wilde hij niet weten en hij kreeg medestanders in de vorm van een actiecomité, dat probeerde het besluit van de ledenvergadering terug te draaien. Het conflict liep zo hoog op dat het het dorp in twee partijen verdeelde. Het ging er soms fel aan toe. Een Commissie van Goede Diensten probeerde de partijen bij elkaar te brengen. Er volgde een referendum, er kwam een nieuw bestuur en een overgangsregeling maar na verloop van tijd kwam die interne kraamhulp er toch. De naweeën van het conflict waren in het dorp nog lang merkbaar.