Petrus Johannes Hubertus Loonen vestigde zich in 1838 in Gilze als genees-, heel- en verloskundige. Hij was in 1811 in Breda geboren en had aan één van de klinische scholen in Nederland gestudeerd. In 1836 liet hij zich officieel registreren als ‘heelmeester ten plattelande’. In het dorp noemden ze hem dokter. In eerste instantie woonde hij in de buurt van de kerk, maar in 1840 liet hij voor zijn gezin een groot herenhuis met stalling voor koets en paard bouwen (nu Versterstraat 1). Van de gemeente kreeg hij in 1842 voor de behandeling van armen en de levering van medicijnen een jaarlijks bedrag van veertig gulden. In 1847 werd die regeling herzien. Voor dat bedrag deed hij alleen nog de inwendige geneeskundige behandeling. Want die veertig gulden was niet meer toereikend, zo schreef hij in 1851, om de 163 armen verdeeld over 34 huishoudens en ‘verspreid over een uitgestrektheid van meer dan drie uren’ behoorlijk te behandelen. Hij vroeg om honderd gulden per jaar, maar kwam met het gemeentebestuur niet tot overeenstemming. Daarom nam gemeenteheelmeester Willem van der Pluijm de heel- en verloskundige behandeling van de armen op zich.
Dokter Loonen bezocht zijn patiënten met paard en koets. In 1874 gaf hij aan voortaan geen verlossingen meer te doen of hij moest van de gemeente een schadeloosstelling krijgen voor het houden van een paard. Het college bood hem aan zijn (op dat moment) gemiddelde jaarwedde van 226 gulden te verhogen tot 300 gulden. Hij ging niet akkoord. In 1875 verhuisde Petrus Loonen met zijn vrouw Maria Anna de Bruijn naar Ginneken, waar ook zijn zoon als medicinae doctor naar toe was gegaan.
