De Locht in Gilze, nu Valenbraak, kende een oude wouwer (visvijver). Deze wouwer was een van de vier visvijvers van schout van Berckel (1655-1701). De wouwers waren kunstmatig aangelegd om vis (zoals karpers) te kweken voor consumptie. Verse vis was in Gilze toen niet te koop. Vissen in de viswouwers was natuurlijk verboden. Dat gold ook voor schaatsen en glijden in de winter, want dat kon schade toebrengen aan de visstand. In de twintigste eeuw deed deze wouwer dienst als brandkuil en werd er door de jeugd gevist.