Op uitnodiging van Rijens Belang solliciteerde dokter Van Glabbeek op de vacature van huisarts in Rijen. In 1920 vestigde hij zich in het dorp. Hij was in 1891 in Breda geboren en in 1919 afgestudeerd aan de Universiteit in Amsterdam. Daarna werd hij meteen als militaire arts onder de wapenen geroepen. Rijens Belang stelde hem een jaarlijkse toelage van 1000 gulden uit het Doktersfonds in het vooruitzicht. Hij kreeg dat onder andere voor geneeskundige behandelingen in de armenpraktijk voor on- en minvermogenden en verstrekking van medicamenten en vaccinatie. Ook doodschouw was inbegrepen. Hij woonde tijdelijk bij de familie De Hoon aan de Kerkstraat (nu Hoofdstraat) en liet intussen een woning met praktijk in de Stationsstraat bouwen.
Al na een jaar zag Van Glabbeek af van de vaste beloning en wist hij als zelfstandige zijn praktijk uit te bouwen. Voor de minderbedeelden in zijn praktijk richtte hij een eigen ziekenfondsje op.
De eerste patiënten bezocht hij per fiets, later deed hij dat met een zware motor, nog later met de auto. Tot 1950 was hij de enige huisarts in Rijen. Op 1 mei 1960 vierde hij zijn veertigjarig jubileum in het huidenmagazijn van G.A. Theeuwes Chroomlederfabriek, dat tot feestzaal was omgebouwd. De ruimte bleek te klein voor de vele honderden belangstellenden. Hij ontving bij die gelegenheid de gemeentelijke erepenning in zilver. Tien jaar later, bij zijn vijftigjarig jubileum, werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Sint Gregorius. In 1965 kwam zijn zoon Paul in de praktijk en bouwde de ‘oude’ dokter Van Glabbeek in enkele jaren tijd zijn werk langzaam af.
Hij overleed in 1972 op 81-jarige leeftijd. In 1997 werd in Rijen een straat naar hem genoemd. Vanwege zijn grote inzet voor zijn patiënten, maar zeker ook voor zijn betrokkenheid bij zijn patiënten tijdens de Tweede Wereldoorlog en zijn heldhaftige en rechtlijnige houding. Na een bombardement – en die waren er vele - ging hij zo snel mogelijk en soms met gevaar voor eigen leven naar de getroffen plaatsen toe. In de avonduren behandelde hij een ondergedoken patiënt. Onder zijn lange regenjas verborg hij de apparaten en medicijnen. Ook wist hij met valse medische verklaringen menigeen thuis te houden van tewerkstelling in Duitsland.