Volgens burgemeester L.H.M. van Mierlo was er in januari 1946 in de gemeente een merkbare vooruitgang in het economisch leven te zien. Verenigingen rezen als paddenstoelen uit de grond. De gemeente kende nog wel gigantisch slechte wegen als gevolg van de oorlog, maar dat kwam vooral door gebrek aan personeel. De gaten in de wegen waren niet bijgestraat. Ook waren er veel problemen met de waterlopen. Veel bomen waren in de oorlog en als gevolg van een storm gesneuveld. En de woningtoestand was alles behalve bevredigend. Er was een grote vraag naar woonruimte en heel weinig aanbod. Veel mensen waren nog slecht behuisd. Dat had onder andere te maken met gebrekkige dakbedekking. Er waren wel voldoende dakpannen, maar de nodige bonnen werden niet verstrekt. En ook glas was een probleem. In 1946 prijkte de gemeente Gilze en Rijen op de lijst van ‘noodlijdende’ gemeenten.
De aanwezigheid van het vliegveld met alles wat daar aan vast zat, bleef lang een probleem voor de gemeente, bijvoorbeeld op het gebied van woningbouw.
