De in 1892 in Oosterhout geboren Johannes van der Maden werd op 30 juni 1942 benoemd tot pastoor in Gilze. Hij was toen al 25 jaar priester. Daarvoor was hij kapelaan geweest in Westdorpe en Breda en Aalmoezenier van de Arbeid.
Hij kreeg direct te maken met de gevolgen van de oorlog; twee weken na zijn benoeming in Gilze werd hij gegijzeld en geïnterneerd in Haaren en daarna, in januari 1943, overgebracht naar het seminarie in Sint-Michielsgestel. In november 1943 werd hij vrijgelaten en kon hij terugkeren naar Gilze.
Tijdens zijn afwezigheid werden de kerkklokken op last van de bezetter in beslag genomen en na zijn terugkeer heeft hij veel bombardementen in Gilze meegemaakt, die ook de nodige schade aan de kerk aanrichtten. Pastoor van der Maden was verantwoordelijk voor de wederopbouw van de kerk en pastorie, waarvoor hij veel geld van de parochianen kreeg.
Na de oorlog werd van der Maden tevens benoemd tot deken van het dekenaat Ginneken.
Op 10 februari 1955 overleed hij plotseling.