Het jaar 1672 staat bekend als het grootste rampjaar in de Nederlandse geschiedenis. Niet alleen vanwege de oorlogsvoering, maar ook op de velden waren de opbrengsten minimaal. Onze gemeente was door een zwaar noodweer geteisterd zo lezen we in het archief: ‘soo rogh, boeckweyt, garst, haver ende andere vruchten noch op den struijck te velde staende, totaliter sijn geruineert, soo is binnen Gilse ende Rijen groot gebreck van rogh ende moeten het meerendeel van de ingesetenen den selven coopen’.
Er was grote armoede met als gevolg dat de Heilige Geestmeester, de latere Armenmeester, een flinke greep in de armenkas moest doen. Door de oorlogen en de misoogsten hadden de meeste inwoners geen of weinig geld en probeerden ze in natura te ruilen. Daarbij kwam nog dat het weinige voedsel niet erg voedzaam was. De inwoners leden honger en er waren veel weduwen en wezen. Veel manspersonen vertrokken naar ‘Hollant, Zeeland ende elders in de dijcken om hennen cost aldaer te winnen’. Want hier was geen werk en daardoor ook geen geld voorhanden.
