Het dorpsbestuur in Gilze en Rijen kenmerkte zich in de negentiende eeuw vooral door zuinigheid en passiviteit. De dorpselite maakte ook deel uit van de gemeenteraad en moest zelf, via de hoofdelijke omslag, grotendeels opdraaien voor de financiële middelen; de rest van de inwoners had immers amper geld.
De notabelen gingen zich ook bemoeien met de armenzorg. En in de loop van deze eeuw zou ook de samenwerking tussen kerk en elite steeds hechter worden, omdat beide op dezelfde lijn zaten met hun ideeën over staat en stand en de ‘zedelijke’ verheffing van de arbeiders. Op het einde van de negentiende eeuw drukten de notabelen hun stempel op ieder maatschappelijke gebeuren.
